عاشقانه ها

دعوت

به چشم منِ خسته از جسم خاک

چه حال خوشی دارد این آب پاک!

گهی همچو من سرد و خاموش و خواب

گهی تند و جوشان و پرالتهاب

خوشا حال آن کس که بی های و هو

دل و جان سپارد به دریا چو قو

برآنم که ما نیز فرجام کار

که ما را سرآمد دگر روزگار

شبانگه چو دریا که بی­ادعا

اجابت کند دعوت ماه را

من و تو همآغوش، دریای هم

شویم و بمیریم در پای هم